16os-17oς αιώνας (ΙΙ)

Οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις χρησιμοποιούνταν στην Αλεξάνδρεια ήδη από την εποχή του Πτολεμαίου. Στην περίοδο όμως της Αναγέννησης υπήρχαν  πλέον διαθέσιμοι προς χρήση , διάφοροι πίνακες τιμών των συναρτήσεων αυτών. Αυτό κυρίως χάρις στο έργο των διάσημων αστρονόμων, όπως ο Nicolas Copernicus (1473-1543 μ. Χ.)

και ο Johannes Kepler (1571-1630 μΧ) [1]

                                  

Στην περίοδο της αναγέννησης, έζησε και ο πολύ γνωστός για τη μεγαλοφυΐα  του αλλά και την τεράστια προσφορά του σε πολλούς τομείς, Leonardo da Vinci (1452-1519).

O Leonardo, υπήρξε πολυγραφότατος και στο τεράστιο έργο του αναφέρεται δύο τουλάχιστον φορές στον τετραγωνισμό του κύκλου. Σε ότι αφορά όμως το π, η συνεισφορά του δεν υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική.[1]

                                      

 

Ο τρόπος που πρότεινε ο Leonardo για τον υπολογισμό του εμβαδού του κύκλου έχει ως εξής : «πάρε έναν τροχό σε σχήμα κυλίνδρου του οποίου το ύψος να είναι ίσο με το μισό της ακτίνας της βάσης του. Κάνε μια πλήρη περιστροφή και το εμβαδόν του ορθογωνίου παραλληλογράμμου που αφήνει πίσω του θα είναι ίσο με το εμβαδόν του κύκλου της βάσης του». 
Όμως στο αυθεντικό κείμενό του, ο Λεονάρδο αναφέρεται σε ημιδιάμετρο [και όχι στο μισό της ακτίνας] κάτι που προφανώς είναι λάθος.  [1]

Βιβλιογραφία - Αναφορές

    1. Η ιστορία του π, Παρασκευή Αρώνη, Μεταπτυχιακή1 Διπλωματική εργασία, http://www.math.uoa.gr/me/dipl/dipl_aroni.pdf

2. Εγκυκλοπαίδεια Wikipedia

 


Γιάννης  Φιορεντίνος      
ΠΕ 04, ΜΔΕ Προχωρημένες Σπουδές στη Φυσική 
      (29)  Συνεχίζεται...